“Heel Frankrijk ligt plat”

(foto: ANP)

Overal op het nieuws, en de Social Media wordt er geschreven over Chaos in Frankrijk. Tankstations waar geen brandstof meer te krijgen is, energiecentrales zonder stroom en er staan al twee maanden lang dagelijks protesterende mensen op Place de la République in Parijs, maar waarom?

Onlangs schreven wij al over de aankondiging van de hervormde arbeidswet van El Khomri, waarin werkgevers het meer voor het zeggen zullen krijgen. Deze wetshervorming was een maatregel om de hoge werkloosheidscijfers (ruim 10 procent hoger dan het Europees gemiddelde) omlaag te dwingen. Meteen na de aankondiging van deze wet werd er al geprotesteerd, maar waar het eerst ging om een vreedzaam protest genaamd Nuits Debout (vrij vertaald: nachtbrakers), grijpt de politie nu steeds vaker in.

Waar in het begin ook vooral de jongeren protesteerden, omdat zij bang waren alleen maar aan tijdelijk werk te komen, nemen de vakbond CGT (Confédération Générale du Travaile unitaire) nu ook deel aan het protest en dan met name de “harde kern”. Zij zorgen voor stevigere acties en inmiddels liggen meerdere energiecentrales stil en worden zes van de acht olieraffinaderijen geblokkeerd.

De gevolgen hiervan zijn overal merkbaar en treft het land noodmaatregelen. Zo werden deze week de strategische olievoorraden aangeboord om het steeds groter wordende brandstoftekort bij de tankstations op te vangen. Maar toch zit inmiddels vele tankstations zonder brandstof, of dreigt het op te raken. De ANWB adviseert mensen dan ook te tanken waar mogelijk, zelfs wanneer er nog voldoende brandstof in de tank zit + een reserve jerrycan gevuld met brandstof mee te nemen. Op deze kaart wordt er weergegeven waar je momenteel nog wel kunt tanken, terwijl je hier op een actuele kaart kunt zien waar het brandstofprobleem het grootst is.

Maar waarom kiezen de Fransen voor deze acties?

Overal in Frankrijk wordt er gestaakt: het treinverkeer ligt stil, de landbouwers staken en zoals vermeld: ook de elektriciens en raffinaderijen staken hun werkzaamheden. Overal in Frankrijk breken rellen los, maar de regering houdt voet bij stuk: zij zijn de gene die  hier de wet bepalen en niet de CGT.

Francois Hollande en Manuel Valls zijn van mening dat de nieuwe wetgeving de Franse economie te versterken door de risico’s voor de werkgevers te verlagen. Voor veel Fransen zijn de veranderingen behoorlijk ingrijpend en hierdoor is men bang dat het lastiger wordt om aan een vaste baan te komen.

In tegenstelling tot in Nederland, waar we gewend zijn om eerst te praten en dan pas sterkere maatregelen te nemen, gaat men in Frankrijk eerst voor staken en dan pas praten. Dit komt onder andere doordat de vakbonden in Nederland groot en sterk zijn. In Frankrijk zijn dit vaak kleine, verdeelde, clusters, die onderling ook nog eens de concurrentiestrijd met elkaar aangaan. Hierdoor zijn de Franse vakbonden een stuk zwakker dan de Nederlandse. Hierdoor moeten zij dus harder werken om zichzelf te laten zien en kiezen eerder voor de confrontatie.

Daarnaast past dit ook in de Franse cultuur waarin de hiërarchie erg belangrijk is, waardoor ze geneigd zijn gelijk hoog in te zetten en pas later toe te geven. Dat merk je ook bij deze wet: Hollande heeft hem er vrij direct doorheen gedrukt, maar de Franse Eerste Kamer moet hem nog goedkeuren. Dit maakt dat er nog steeds aanpassingen mogelijk zijn in de wet en om dat te bereiken wordt er dus gestaakt.

Reacties

Geef een reactie