#aprèscharlie

Inmiddels is het alweer ruim drie weken geleden dat de bloedige terreur acties plaatsvonden in Parijs. Het fundament van de Franse republiek werd geraakt: de vrijheid. In heel Frankrijk en Europa ontstonden er massale steunbetuigingen ,met als hoogtepunt de ‘marche de la republique’ waar regeringsleiders van over de hele wereld deelnamen aan de tocht tegen terreur en voor de vrijheid  van meningsuiting.

De Europese leiders lijken vastberaden om gezamenlijk terrorisme te bestrijden en stellen zich op als een front tegen de toenemende terreur.

Maar deze gebeurtenissen lijken een tegenovergestelde werking te hebben in de Franse nationale politiek. Want waar dit het moment zou kunnen zijn geweest om een politieke eenheid te vormen. Komt de politieke verdeeldheid duidelijker naar voren dan ooit. Het Franse politieke spectrum is verdeeld in twee kampen waar de linkse partij de Parti Socialiste (PS) recht tegenover de extreemrechtse partij Front Nationale staat.

Dit werd pijnlijk zichtbaar toen de regerende partij de Parti Socialiste weigerde om de partijleidster van het Front Nationale, Marine Le Pen uit te nodigen voor de ‘marche de la republique’.Waarop Le Pen reageerde door een eigen mars te houden in het zuid Franse stadje Beaucaire. De partij van Le Pen verschilt op zulke cruciale punten van de Parti Socialiste dat samenwerking onmogelijk lijkt te zijn.

De twee partijen zijn alweer volop in de race voor de volgende verkiezing en in plaats van zich als een sterk politiek ‘front’ te presenteren probeert iedere partij voor zich zijn eigen plannen en beleid tegen de terreuracties te verkondigen. Dit in de hoop populariteit te winnen bij het volk.  Zo blijkt de populariteit van Hollande na de aanslagen zo’n 10 procent gestegen te zijn van 24 naar 34 procent. Dit is voor de president een uiterst goede ontwikkeling na een jaar van veel negatieve media aandacht.

Het ziet er dus naar uit dat deze polarisatie in de politiek voorlopig nog niet weg is en ondanks de grote crisis die zich afgelopen weken heeft afgespeeld ,blijven de partijen onderling wantrouwend naar elkaar toe.

Volgende week ga ik zelf naar Parijs, en ik zal daar een bezoek brengen aan het Assemblee Nationale en hoop ik dieper in te gaan op de grote kloof tussen de Parti Socialiste en de Front Nationale