Dudok in Parijs

Parijs is een stad waar duizenden jaren gebouwd is, letterlijk. Vanaf de romeinse tijd, door de middeleeuwen heen, de Renaissance, Barok, en modernere tijden. Dat bouwen is altijd hoofdzakelijk door Franse architecten gebeurd. Zeldzaam zijn de gebouwen van buitenlandse architecten, in ieder geval uit de periode voor pakweg 1970.

Bijzonder is het daarom dat nota bene de bekende Nederlandse architect, W.M.Dudok, in Parijs een opvallende creatie heeft mogen realiseren. Hoewel in Parijs? In zekere zin is het een stukje internationaal terrein in Parijs, te weten de Cité Universitaire. Vele landen hebben er een paviljoen, een (groot) huis voor studenten uit hun thuisland hebben opgericht. Dit gebouw werd in 1929 gebouwd.

Het gebouw van Dudok staat direct aan de Boulevard Jourdan. Het is met zijn karakteristieke opbouw uit diverse bouwblokken zeer herkenbaar als een schepping van zijn hand. Langs de Boulevard is het gebouw aan de strakke kant. Kijk je echter vanuit het openbaar toegankelijke terrein van de Cité Universitaire, dan herken je direct de vormopbouw van het Raadhuis in Hilversum. Het gebouw dat Dudok internationaal op de kaart heeft gezet.

De kleur en de raamindeling van dit College Néerlandais komt direct overeen met wat Dudok in Hilversum aan het raadhuis had gerealiseerd: een beige/bruin, en ramen met typische strakke roedeverdeling, in stalen uitvoering. Eveneens karakteristiek voor Dudok zijn de opvallende daklijsten, die vaak behoorlijk ver uitsteken. We zien het in het College veelvuldig voorbijkomen, ook bijvoorbeeld in de uitkragende balkons.

Voor studenten, geen stagiairs

Zoals gezegd is het gebouw bedoeld voor studenten, afkomstig uit Nederland, die voor een bepaalde tijd in Parijs studeren. Dankzij een goede connectie kon ik er tijdens mijn Parijse stage zelf ook in wonen, hoewel voor korte tijd. Ik was dan weliswaar student, maar stage lopen werd destijds niet gezien als studeren. Ik mocht er daarom maar 3 weken blijven. Tot begin oktober de reguliere studenten weer terug kwamen.

Was ik destijds enthousiast over het gebouw? Architectonisch gezien niet. Sterker nog, ik heb het destijds helemaal niet eens herkend als een Dudok gebouw. Ik was te druk bezig mijn draai te vinden in Paris, dat een volstrekt nieuwe omgeving voor mij vormde. Ter excuus voer ik aan dat het gebouw, in ieder geval in mijn herinnering, destijds spierwit was. Bovendien was het voorzien van dikke kunststof kozijnen, om het geluid van onder andere de Péripherique tegen te houden.

Pas veel later, op een van mijn vele zwerftochten door de stad, zag ik het inmiddels stevig gerestaureerde gebouw terug. Toen wist ik direct: ik heb in een bijzonder gebouw mogen verblijven. Helaas bleef de deur dit keer voor mij gesloten om een fraaie serie foto’s van het interieur van het pand te schieten. Dudok staat namelijk bekend als een architect die niet alleen veel aandacht besteedde aan het uiterlijk van zijn gebouwen, maar ook aan het interieur. Hij bouwde wat men met een Germanisme noemt: een Gesamtkunstwerk.

Meer ontdekken?

Het loont de moeite om vanaf het College Néerlandais verder te dwalen over de Cité Universitaire. Het barst er van de bijzondere architectuur. Een ander hoogtepunt: het Pavillon Suisse, van de beroemde Zwitserse architect Le Corbusier. Hoewel hij door de Fransen als Frans architect beschouwd wordt (zijn kantoor was in Parijs gevestigd).

Tja, jammer dat ik destijds niet de kennis had van nu. Dan had ik ongetwijfeld anders naar mijn onderkomen gekeken, er nog meer van genoten… Een klassiek geval van wijsheid en jaren…

Van mijn wijsheid profiteren en het gebouw, en andere op hetzelfde terrein beter begrijpen en ervaren? Ik neem je graag mee op een van mijn zwerftochten! Voor meer informatie, zie mijn website: www.parisarchitecture.nl