Frankrijk en buikgriep

Vorige week had ik buikgriep. O la la, wat een ellende. Niet de buikgriep zelf (al is dat natuurlijk nooit leuk), maar ziek zijn in Frankrijk. Dat is namelijk best wel een dingetje.

Want wat doe jij als je buikgriep hebt? Juist, je gaat naar huis, slapen of in je bed liggen zodat je zo snel mogelijk weer opknapt. Nou vergeet het maar hierzo. Je moet zo snel mogelijk naar de dokter want je hebt impérativement medicijnen nodig én een justificatif want je werkgever of universiteit vraagt dat, zodat je kan aantonen dat je echt ziek bent.

Tijdens mijn studie heb ik me altijd behendig door deze procedure heen gemanoeuvreerd. Want als ik ziek ben, ben ik ziek en heb ik geen zin om me uit m’n bed te hijsen en twee uur in de wachtkamer van de dokter te wachten voor een pilletje of drankje wat ik vast nog wel in huis heb. Maar sinds ik een serieuze grote mensen baan heb, moet ik me toch beetje bij beetje gaan aanpassen. Ga je werken of ondernemen in Frankrijk? Houdt dan rekening met de volgende verschillen.

Als eerste gaat onze Franse medemens (uitzonderingen daargelaten) totaal anders met medicijnen om. Wij als Nederlanders hebben de tendens om zo natuurlijk mogelijk beter te worden. Hoe minder medicijnen, hoe beter. Leve ons afweersysteem. Heb je een eenvoudig griepje, dan ga je waarschijnlijk überhaupt niet naar de dokter. In Frankrijk loop je na een doktersbezoek voor een hoestje waarschijnlijk met minstens 3 soorten medicijnen voor 1 maand de deur uit.

Een ander verschil is de Sécurité Sociale. Hier wordt je dus niet doorbetaald als je een dag ziek bent. Ja, in Nederland is het zo slecht nog niet. Pas na je derde dag ziek zijn, kan je rekenen op 50-70% van je loon. En let op, voor de Sécu moet de dokter je sowieso binnen 48 uur een Arrêt Maladie hebben voorgeschreven die je naar je werkgever moet sturen. Leuk! Ben je verplicht om je naar de dokter te slepen, mag je ook nog formulieren invullen, enveloppen kopen en naar de brievenbus lopen zodat alles toch nog op tijd is. Wat een beproeving!

En dan het laatste verschil: de macht van de dokter! Toen ik 5 jaar geleden op een camping werkte en een gastro had vroeg de dokter met een knipoog: “Tot hoe lang wil je ziek gemeld worden?” Nooit wat van begrepen. Inmiddels wel. Dokters kunnen ervoor zorgen dat je niet hoeft te werken en toch doorbetaald wordt. Zijn mening is bindend! Andersom geldt hetzelfde. Ik wilde graag weer aan de slag na 2 dagen buikgriep. “Geen sprake van” zei de dokter, “je kunt je collega’s nog besmetten”. Ok dan, verplicht niet werken. “En”, voegde ze er aan toe, “zorg ervoor dat je tussen 9-12 en 14-19 thuis bent. De Sécu kan onverwachts langskomen om te controleren of je echt ziek bent.”

N.B. Wil je liever even wegdromen bij het clichébeeld van een Franse dokter op het platteland, kijk dan feelgoodmovie Médecin de Campagne van Thomas Lilti met François Cluzet (Intouchables).